In Memoriam (1) Hans Henry Pondman
Zaterdag 12 september 2020 heb ik een bezoek gebracht aan de 100 jarige mevrouw Hans Henry Pondman. Dit was om haar te eren en bedanken voor het 60 jarig lidmaatschap van onze vereniging. Dit is een uitzonderlijk jubileum dat we niet snel weer mee zullen maken.
We hebben heerlijk in het zonnetje zitten praten. Deze dame was 12 jaar jong toen Trident opgericht werd. Ik heb haar gevraagd hoe ze uit het vooruitstrevende Rotterdam hier verzeild is geraakt. Ze vertelde dat zij en haar man Paul hun koperen bruiloft ergens in Brabant gevierd hebben. Op de terugweg kwamen ze langs Nederhemert Zuid en zijn vervolgens hier over de dijk gereden waarbij ze enorm van onze mooie omgeving hebben genoten. Haar man Paul is naar de Baron in Nederhemert gestapt om een stukje grond voor een vakantie woning te regelen. Dat lukte niet. Maar Paul was niet voor één gat gevangen en ging in Wijk en Aalburg op zoek. Hij zeilde en werd lid van Trident. Vervolgens probeerde hij in de buurt van Noad een stukje grond te bemachtigen. Dat lukte ook niet, maar wel op het Klein Korenzand. En zo is het allemaal begonnen. Voor Hans was het steeds een verademing om in de weekenden hun drukke tandartsenpraktijk met de kinderen te ontvluchten, en te genieten van de omgeving en het water. Meerder malen zei ze dat het jammer is dat Paul dit jubileum niet mee heeft mogen maken, het lidmaatschap van Paul is na zijn overlijden overgegaan op Hans en zo zijn ze samen 60 jaar lid.
We hebben onze eeuweling heel blij gemaakt met een paar boekjes over Wijk en onze streek.
Andries van der Pol
In Memoriam (2) Hans Henry Pondman
Ieder mens is uniek, maar deze dame was heel erg uniek. Hans Henry en haar man Paul hebben het geluk gehad om in 1962/63 een prachtig huisje te kunnen bouwen aan de Afgedamde Maas vlak bij Trident. Ze zijn toen ook lid geworden van de vereniging, want ze waren fervente zeilers. Hans Henry was tandarts/orthodontist in haar werkzame leven. Ze maakte prachtige sieraden en sport was ook een passie van haar. Altijd zwemmen tot de groene ton als ze in Wijk was tot ze +/- 103 jaar oud was. En ze was
heel boos toen de roeivereniging in Rotterdam haar te oud vond om te roeien. +/- 92 jaar oud. Ze voetbalde op zeer hoge leeftijd nog in de wei met de kleinkinderen. Geweldig. Ze had altijd interesse in iedereen en vond het fijn om met mensen bezig te zijn. Haar grote verdriet was dat ze al heel jong doof werd en dat was op het laatst echt heel lastig voor haar. Ze kon de gesprekken niet meer volgen en dat was heel jammer, want daardoor mistte ze vaak dingen in de communicatie, en dat was niks voor haar. Toen ze 100 werd gaf ze een groot feest in het huis waar ze woonde in Rotterdam.
Ze nam zelf ook het woord en sprak de hilarische woorden: nou ben ik 100. Ik zou bijna U tegen mezelf gaan zeggen. Enorme lachsalvo’s in de zaal!
Ze heeft altijd genoten van het huisje in Wijk, tot een paar weken voor haar dood vond ze het heerlijk daar. Nu komen de kinderen en kleinkinderen en achterkleinkinderen er graag.
Hans heeft de laatste jaren van haar leven gewoond in een huisje in de tuin bij haar dochter Heleen en is daar 104 jaar oud, overleden in haar slaap.
Ze was een heel bijzonder, prachtig mens.
Hestia Kamphuis