Nadat half juni het gras al gemaaid werd, om de toegang tot De Waard vrij te maken van riet, hoog gras en brandnetels, was het vrijdag 30 juni opbouwen.
Wie het idee heeft dat dit een fluitje van een cent is ’n suggestie, kom volgend jaar meehelpen. Om half acht waren de eerste noeste mannen en vrouwen aanwezig. Overleg, waar zetten we wat neer. Dit lijkt eenvoudig, maar mannen die het altijd voor het zeggen hebben moeten nu leren luisteren, dat valt nog niet mee. Als er dan nog wat palen ontbreken en er nog wat zaken opgehaald moeten worden krijgt de opbouw weer een eigen dynamiek en valt het toch weer wat anders uit.
De gemeente komt met dranghekken, de bar wordt met alle toeters en bellen compleet aangeleverd in een container met een dieplader. Vooraf zijn de nodige struiken gesnoeid en liggen er rijplaten over de sloot. Het noodaggregaat wordt vervangen door een professioneel aggregaat voor de koelunit die op tijd is. De dixi’s worden schoon aangeleverd evenals het eten, de drank, het geluid, de banken en tafels, de statafels, de koeling, de vlaggen en niet te vergeten het scorebord. De banen werden uitgezet met de boeien, overigens een niet te onderschatten, secuur werkje.
De bewoners van de camping aan de overkant wordt even ’toegefluisterd’, dat er een beetje overlast kan zijn, (weten ze ook een keer wat dat is). Het biervat wordt aangeslagen. Niets ontbreekt, alleen de reserve palen en die waren helaas nodig. ’s Nachts ging het stormen en de paar mannen die op het terrein waren blijven slapen hadden hun handen vol om alles te zekeren. De barbecue tent ging door zijn achterpoten. Maar petje af, het enthousiasme bleef overeind.
Zelfs de volgende dag, die startte met een afwisseling van regen met wat droge perioden om uiteindelijk tijdens de prijsuitreiking met een waterig zonnetje te eindigen heeft de stemming en inzet geen geweld aangedaan. Die inzet was er, 33 teams gingen met elkaar de strijd aan, sommige nieuw zoals Dussen en geroutineerde uit Woudrichem. Heren, dames, mixen op leeftijd en geslacht. Na een paar jaar ken je inmiddels de meeste gezichten wel.
De 800 meter met twee keerpunten is vooral techniek en minder conditie. Goed keren en gelijk op gaan. De wind was soms in het voordeel en helaas ook wel eens een extra handicap.
De Geuzen uit Wijk en Aalburg, in het oranje gestoken, door de fa. Struik, met het Trident logo hebben zich kranig geweerd, chapeau. Team 2 van Wijk en Aalburg heeft zelfs een finale plaats gehaald.
De afsluiting met de barbecue, zonder regen, was gezellig.
Als je dan op zondag morgen dezelfde noeste werkers weer ziet sjouwen om de tenten en installaties weer af te breken, vindt ik dat ze ook een vermelding verdienen. Zeker als ik dan vanochtend zie dat het terrein is aangeharkt, er geen vuiltje meer op de grond ligt en er alleen nog een paar eenzame dixi’s staan dan verdienen jullie de hoofdprijs.